تومور گلیوم مغز

گلیوما یا تومور گلیوم مغزی از رایج ترین تومورهای اولیه مغزی است که در مغز و نخاع به وجود می آید. تومورهای گلیوم مغزی معمولاً از سلول های گلیایی که همچون چسب نورون ها را به هم متصل می کنند، ایجاد می شوند. وظیفه سلول های گلیایی حفاظت، حمایت و تغذیه نورون های مغز و نخاع است.

تومورهای گلیوم مغز از نظر خاستگاه سلولی به سه دسته عمده تقسیم می شوند:

آستروسیتوما: شامل آستروسیتوما، آستروسیتومای آناپلاستیک، و گلیوبلاستوما هستند.
آپاندیموما: شامل آپاندیمومای آناپلاستیک، آپاندیمومای میکزوپاپیلاری، و ساب آپاندیموما هستند.
اولیگو دندرو گلیوما: شامل اولیگو دندرو گلیوما، اولیگو دندرو گلیومای آناپلاستیک، و اولیگو آستروسیتومای آناپلاستیک هستند.

تومورهای گلیوم مغز بر اساس نوع سلولی که از آن ایجاد شده اند، ویژگی های ژنتیک، سرعت رشد، اندازه و محل آنها از خصوصیات متفاوتی برخوردار بوده و در نتیجه علایم متفاوتی ایجاد می کنند. مهمترین علایم تومور گلیوم مغز عبارتند از:

سر درد ———— فقدان حافظه
حالت تهوع ———— تغییرات شخصیت
استفراغ ———— تحریک پذیری
اغتشاش شعور ———— مشکلات حفظ تعادل
از بین رفتن کارکردهای مغزی ———— تکرّر ادرار
مشکلات زبانی ———— تاری دید
تشنج در افراد بدون سابقه قبلی ———— از دست دادن بینایی جانبی ———— دو بینی

همچون اغلب تومورهای دیگر مغزی و نخاعی، علت دقیق بروز تومورهای گلیوم مغز نامشخص است. اما برخی عوامل خطرساز قطعی برای این تومورها شناسایی شده اند:

سن: بیشترین میزان بروز گلیوما بین 45 تا 65 سالگی است.
مواجهه با تابش: افرادی که در معرض تابش های یونیزه کننده (همچون پرتو های اشعه ایکس، مواد هسته ای، میدان های الکترومغناطیس، دکل های برق فشار قوی، امواج دستگاه های پارازیت انداز ماهواره، و …) هستند، احتمال بیشتری برای ابتلا به سرطان و انواع گلیوما دارند.
سابقه خانوادگی: با اینکه گلیوما ارثی نیست، اما در صورتی که یکی از اعضای خانواده دارای گلیوما باشد، ریسک احتمال ابتلای آن در سایر اعضای خانواده 2 برابر می شود.
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
🟪 #دکتر_آرمین_جعفری
@dr_arminjafari