روش های تشخیص تومور های نخاعی

روش های تشخیص
فشردگی ناشی از رشد تومور در طناب نخاعی را باید فوراً تشخیص و تحت درمان قرار داد تا از ایجاد آسیب‌های دائمی جلوگیری شود.
در بیمارانی که دچار نوعی سرطان در قسمت‌های دیگر بدن هستند و دردی در ناحیه‌ی ستون فقرات احساس می‌کنند و دچار ضعف و بی‌حسی در اندام‌ها هستند، پزشک متخصص احتمال وجود تومور را در طناب نخاعی در نظر می‌گیرد. ازآنجایی‌که طناب نخاعی به‌صورت خاصی ساخته و چیده شده است، پزشک با تعیین اینکه کدام بخش‌های بدن به‌طور عادی عمل نمی‌کنند، می‌تواند محل دقیق تومورها را مشخص کند.
همچنین می‌تواند اختلالات دیگری را که می‌توانند روی عملکرد طناب نخاعی تأثیر بگذارند (مانند فتق دیسک کمر، آسیب‌ها، التهابات طناب نخاعی، خون‌رسانی ناکافی به طناب نخاعی یا فشردگی ناشی از آماس یا یک لخته‌ی خون) رد کند. چندین روش برای کمک به تشخیص تومور نخاعی وجود دارند، این روش‌ها عبارت‌اند از:
عکس‌برداری
ام ار آی (MRI) بهترین روش برای بررسی همه‌ی ساختارهای نخاع و ستون فقرات است. در صورت در دسترس نبودن ام آر آی، می‌توان میلوگرافی با توموگرافی کامپیوتری (CT) را انجام داد. رادیولوژی از ستون فقرات تنها تغییراتی در استخوان‌ها را می‌تواند نشان دهد و تومورها در مراحل اولیه ممکن است تأثیری روی استخوان نداشته باشند.
بیوپسی تومور نخاعی
گاهی برای تشخیص نوع دقیق تومور، خصوصاً تومورهای نخاعی اولیه، انجام بیوپسی یا نمونه برداری لازم است. البته برای تومورهای نخاعی که از متاستاز سرطان ایجادشده در جای دیگری از بدن ناشی شده‌اند، انجام بیوپسی لازم نیست. در اغلب موارد برای نمونه برداری یا بیوپسی به عمل جراحی نیاز است اما گاهی اوقات این آزمایش را می‌توان با استفاده از یک سوزن همراه یا سی‌تی‌اسکن یا ام آر آی (برای راهنمایی پزشک در هنگام وارد کردن سوزن در تومور) انجام داد.